Rodzina Bergmannów przybyła do Łodzi w pierwszej połowie XIX w. z Saksonii. Byli to Niemcy – ewangelicy. Mieszkając w zaborze rosyjskim, a potem od ok. 1902 r. w Odessie i od 1914 r. ponownie w Łodzi, dokąd wrócili tuż przed I wojną światową, najpierw zrusyfikowali się, a później spolonizowali. Pradziadek Wilhelm Bergmann był tkaczem (ur. w 1857 r.). Jego żoną (moją prababcią) była Emilia z d. Prasse (ur. w 1851 r.). Ich syn – mój dziadek – Reinhard Bergmann urodził się w 1877 r. w Łodzi, został ochrzczony w ewangelickiej parafii Św. Trójcy w Łodzi. Mówi o tym zapis w księdze parafialnej tej parafii z dnia 27 sierpnia 1877 r. Był dekoratorem wnętrz (Fot. 1). Zmarł w 1959 r. w Świdnicy. Jego żony – mojej babci Olgi Bergmann (1874-1930) nie znaliśmy, zginęła w wypadku samochodowym w 1930 r. w Łodzi.

Wkrótce po urodzeniu się dziadka Bergmanna w zbudowano w Łodzi latach 1880-1884 cerkiew katedralną Św. Aleksandra Newskiego, która przez wiele dziesięcioleci była najważniejszą cerkwią w życiu naszej rodziny.

Mój Ojciec Paweł Bergmann (ur. w 1899 r. w Rydze, zm. w 1973 r. we Wrocławiu) do szkoły chodził w Odessie. W latach 1919-1926 służył w 31 Pułku Strzelców Kaniowskich (Fot. 2). Później ukończył w Łodzi wyższe dwuletnie kursy handlowe i pracował w różnych zakładach przemysłu wełnianego dochodząc do stanowiska jednego z wicedyrektorów francuskich zakładów włókienniczych Union Textile S.A. Paul Desurmont Motte & Co w Łodzi (znane jako „Wełny i włóczki P.D.M.”), w których pracował w latach 1929-1939 (Fot. 3). Często organizował ich stoiska na targach poznańskich i lipskich.

Z kolei rodzice mojego dziadka o. Piotra Struk-Strukowa, Piotr i Anna Struk-Strukowowie, mieszkali w Horyszowie Polskim k. Zamościa. Tam urodził się mój dziadek w 1884 r. (zm. w Łodzi w 1966 r.) (Fot. 4). Jego matuszką, a moją babcią, była Maria z domu Piskorska (ur. w 1895 w Mojsławicach, gm. Uchanie, pow. hrubieszowski, woj. lubelskie; zm. w 1946 w Łodzi) (Fot. 5). Ślub zawarli w 1911 r. Jej rodzicami byli Adam (Fot. 6) i Olga Piskorscy; o prababci Piskorskiej (ur. 1869, zm. 1965 r. w Chicago) jeszcze wspomnę.

W latach 1904-1912 dziadek ukończył seminarium nauczycielskie, kursy agronomii ogólnej i seminarium duchowne w Żytomierzu. Dnia 27 lipca 1912 r. otrzymał święcenia kapłańskie. Do marca 1915 r. służył w Wirowskim Klasztorze Żeńskim (pow. Sokołowski, dawna gubernia chełmska). W marcu 1915 r. został proboszczem parafii prawosławnej w Terespolu (pow. Zamojski), ale już w czerwcu 1915 r. z powodu działań wojennych I wojny światowej całą rodzinę ewakuowano poprzez Biełgorod (b. gubernia Kurska) do Kijowa. Tu dziadek służył krótko w cerkwi Św. Fiodora, a potem jako proboszcz parafii prawosławnej we wsi Wozdwiżenskoje (pow. Kijowski) do 1924 r. Jednocześnie w 1918 r. ukończył pełny kurs nauk historyczno-filologicznych w Instytucie Nauczycielskim w Biełogorodie.