Styczeń dla wspólnot posługujących się w swej praktyce liturgicznej tzw. stylem juliańskim to miesiąc niezwykle świąteczny, a składają się na to Święta Bożego Narodzenia z ich dwutygodniowym okresem radości i dzień Obrzezania Pańskiego, przypadający w tzw. stary, juliański świecki Nowy Rok - 14go stycznia. Całości dopełnia następujące zaraz po nich kolejne wielkie wydarzenie – Chrzest Pański, tzw Jordan, 19 stycznia, czyli 6 stycznia wg starego stylu.

Dzisiejsze rozważania poświęcone są jakże znanemu świętu - Bożemu Narodzeniu, ale wydarzeniu temu przyjrzymy się pod nieco innym, dość nietypowym kątem. Na wstępie powołam się na słowa ukraińskiej kolędy „Niebo i ziemia”. Pragnąłbym zwrócić uwagę na pierwsze słowa tekstu: „Niebo i ziemia dziś się raduje, aniołowie i ludzie radośnie świętują: Chrystus się narodził!”. Świętuje i niebo, i ziemia... Z jednej strony to oczywiste, brzmi tak znajomo, ale z drugiej strony – jeśli mielibyśmy wytłumaczyć, na czym polega to radowanie się ziemi, mielibyśmy mały kłopot... Niebo i ziemia dziś się radują. Czy to tylko poetyka tekstu kolędy, wyraz autorskiej wizji czy może coś więcej? Spójrzmy na wybrane fragmenty innych utworów – „wita Boga ziemia uboga”, kolejna: „Po całej ziemi rozeszła się wieść – Maria Dziewica urodziła Syna” czy też „Bóg się narodził, aby ziemię z niebem połączyć w jedno” albo: „Raduj się, ziemio, narodził się Syn Boży”. Te sformułowania nie są tylko przejawem nieskrępowanej twórczości – to echa tekstów liturgicznych, które z kolei oddają sens opiewanego wydarzenia: niemający początku Bóg staje się cielesnym uczestnikiem naszej historii, w sposób niepojęty wkracza na scenę ludzkości jako postać historyczna. Jego czas splata się z naszym, przestrzeń Boża zazębia się z ludzką rzeczywistością. Ale czy tylko ludzką? Spójrzmy na pełne poetyckich metafor teksty liturgiczne:

„Cóż Ci przyniesiemy, Chryste, za to, że zjawiłeś się na ziemi dla nas jako człowiek. Każde ze stworzeń, które uczyniłeś, przynosi Ci dar wdzięczności: aniołowie pieśń, niebo gwiazdę, magowie dary, pasterze zadziwienie, ziemia pieczarę, pustynia żłób, my zaś Matkę Dziewicę”. Kolejny fragment: „Dzisiaj weselą się aniołowie na niebie i radują się ludzie na ziemi, całe stworzenie pełne jest świątecznego poruszenia z powodu narodzenia się Zbawiciela Pana w Betlejem.” I jeszcze jeden: „Weselcie się sprawiedliwi, radujcie się, niebiosa. Góry, skaczcie z radości z narodzenia Chrystusa”. I ostatnie dwa fragmenty, są to wersety z psalmu 66: „Cała ziemia niech pokłoni się Tobie i śpiewa Tobie, niech śpiewa imieniu Twemu, Najwyższy” i z psalmu 100: „Zakrzyknij Panu, cała ziemio, śpiewajcie imieniu Jego,oddajcie sławę chwale Jego”.