W poniedziałek 12 października 2015 roku minęła 35-ta rocznica święceń kapłańskich ks. mitrata Aleksandra Konachowicza, wieloletniego duszpasterza wrocławskiej Katedry prawosławnej Narodzenia Przenajświętszej Bogarodzicy, proboszcza parafii wojskowej Podwyższenia Krzyża Pańskiego oraz parafii św. Dymitra z Tesalonik w Starym Wołowie. Rocznica ta była obchodzona cicho, tak jak przebiega całe życie duszpasterskie ks. Aleksandra. Takie zachowanie cechuje wybitnych duszpasterzy, którzy realizują autentyczną wizję swojej działalności duszpasterskiej na rzecz swoich parafian, czy w szerszym rozumieniu, bliźnich.

Rocznica ta jednak stwarza okazję do podzielenia się refleksją o życiu duszpasterza, który na Ziemiach Zachodnich przygarnął spore grono prawosławnych, szukających kontaktu z ojcem duchowym, takim, który pomógłby im żyć, w otoczeniu nie zawsze życzliwej społeczności, w której niewielu nawet wiedziało o ich prawosławiu.

Dla współautorki niniejszego tekstu, obecny rok to też 35 lat od poznania o. Aleksandra i Jego matuszki Marii na Świętej Górze Grabarce podczas I-go roboczego obozu młodzieży prawosławnej. Obóz został zorganizowany z inicjatywy Koła Teologów Prawosławnych przy Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej, z jego pomysłodawcą i opiekunem duchowym dr Janem Anchimiukiem - obecnym Władyką Jeremiaszem. Obóz prowadzili studenci Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie - Aleksander Konachowicz i Anatol Hajduczenia. Te wspomnienia są nadal żywe, choć minęło wiele lat.

Ks. Aleksander Konachowicz przyjechał do Wrocławia w 1983 roku z Hajnówki, gdzie pełnił służbę diakońską od 12.10.1980 roku. Podwrocławskie parafie prawosławne są szczególne. Ich wierni mieszkają zazwyczaj bardzo daleko od cerkwi przez co ich aktywność w życiu parafialnym bywa bardzo sporadyczna i utrudniona. Parafia katedralna, w tym czasie, niemal nie miała kleru. Lekcje religii dla dzieci i młodzieży były okazjonalne, a wielu parafian nie przyznawało się do swojego prawosławia w obawie o stygmatyzm otoczenia. Wtedy właśnie zaczęła się trudna misja młodego księdza diakona, a od roku 1987 kapłana parafii katedralnej, której ordynariuszem był i jest nadal Władyka Jeremiasz, Arcybiskup wrocławski i szczeciński.

W styczniu 1993 roku ks. Aleksander obejmuje obowiązki proboszcza katedry prawosławnej we Wrocławiu. Zaczyna aktywniej włączać się w działania na rzecz integracji społeczności prawosławnej. Na prowadzone przez Niego lekcje religii przychodzi coraz więcej dzieci i młodzieży, a towarzyszący im rodzice mogą także więcej dowiedzieć się o prawosławiu, ponieważ takiej szansy w młodości często nie mieli w ogóle. Aktywność duszpasterska ks. Aleksandra nie byłaby możliwa bez Jego otwartości na innych i zachęcaniu do współpracy. Wrocławianie, ale także mieszkańcy okolicznych miejscowości takich jak Oława, Brzeg a nawet Opole zaczynają częściej bywać w cerkwi.