W dniu 16 czerwca 2013r. wrocławska Parafia pw. Świętych Braci Cyryla i Metodego obchodziła 40-lecie pierwszej Boskiej Liturgii, jaka miała miejsce w święto Pięćdziesiątnicy 1973r., która wtedy przypadła na dzień 17 czerwca.

Podczas przywitania przybyłego na uroczystości Arcybiskupa Jeremiasza o. Eugeniusz Cebulski powiedział: „…Ta pierwsza Boska Liturgia - w wypalonej i zbombardowanej wojennymi działaniami pierwszej barokowej świątyni Wrocławia pw. Św. Anny była także pierwszą Służbą Bożą w pełni celebrowaną w języku polskim. Wcześniejsze takie Liturgie sprawowane przed wojną czy też na warszawskiej Woli w latach 60-tych były tylko częściowo w języku polskim. Nie był to łatwy czas do wprowadzania takich „innowacji” w życiu Cerkwi w Polsce. Także sama Cerkiew nie była na to przygotowana, przez brak odpowiednich tekstów, opracowań muzycznych, ale nade wszystko w sferze mentalnej. Było trudno i nawet „duchowo boleśnie” prowadzić parafię. Powołanie tej placówki właśnie we Wrocławiu miało jednak swój głęboki zamysł umiejscowiony w decyzji ówczesnego ordynariusza wrocławskiego, Władyki Bazylego.

Dolnośląski obszar misji uczniów Cyryla i Metodego, zapomniany i na co dzień niewidoczny, stać się miał terenem zapoznania z Prawosławiem, którego centrum była dźwigana także z ruin gotycka świątynia pw. Św. Barbary - dzisiejsza cerkiew katedralna Narodzenia Przenajświętszej Bogarodzicy wraz z Wyspą Piaskową, gdzie ulokowana jest cerkiew pw. Św. Cyryla i Metodego.

Nie sposób nie wspomnieć o nieprzypadkowych okolicznościach związanych z obiema świątyniami - dziś cerkwiami. Katedra - ulokowana wzdłuż średniowiecznych ulic św. Mikołaja i ul. Ruskiej; zaś cerkiew „na Piasku” - w miejscu kaźni pierwszych chrześcijan Wrocławia, a później romańskiej świątyni pw. Św. męcz. Hadriana i Natalii. Ruiny cerkwi 1966r. były magazynem, gdzie złożono eksponaty misji Świętych Cyryla i Metodego przywiezione z Moraw na potrzeby Muzeum Archeologicznego…

Dziś wiemy, iż powołanie drugiej parafii było decyzją dobrą i natchnioną głęboką troską o Te człowiecze losy, drogi i życiowe wybory, które wielu prowadziły i prowadzą do świętego Prawosławnego wyznawania Chrystusa…”

I za te czterdzieści lat wytrwania i budowy Wspólnoty dziękowaliśmy zgromadzeni wokół Świętego Prestołu, gdzie moszczy - relikwie Św. Tarasjusza patriarchy Konstantynopola, pod przewodnictwem naszego Władyki Arcybiskupa Jeremiasza.

Głębokie przesłanie homilii Władyki, o chrześcijańskiej odpowiedzialności za „wszystkich i wszystko”, pracy i modlitwy, w sile i radości Paschy oraz trwania w nauczaniu Ojców i soborów, były słowami uwieńczenia minionego okresu i zachętą do dalszego rozwoju każdego z nas.

Po Boskiej Liturgii, celebrowanej w cerkiewno - słowiańskim i polskim języku (co jest codziennością w Parafii pw. Św. Cyryla i Metodego) odsłużone zostało Nabożeństwo Dziękczynne.